อัลตร้าเทรลเชียงราย

เทรลก้มหน้า

Singha Ultra trail Chiangrai

เป็นรายการที่ไม่ได้อยู่ใน list

รายการที่อยากไปคือ ลังกาหลวงเทรล แต่กิจกรรมถูกยกเลิกไป

แล้วรายการนี้ที่ปิดรับสมัครไปแล้ว จู่ๆก็รับเพิ่มมาอีกนิดหน่อย

เอาวะ ขอใช้เป็นที่ทดสอบร่างหน่อยละกัน ก่อนถึงงานใหญ่

ทดสอบด้วยระยะวิ่งแค่ไหนดี

20k, 38k, 66k, 122k เค้ามีให้เลือกตามนี้

38k คือระยะที่สมัครไป เอาแค่นี้ให้รอดก่อน

ไอเดียคือ ไม่ว่าจะรอด หรือจะ dnf

ห้ามเจ็บ!!!

เดี๋ยวสิ สมัครช้าแบบนี้ แล้วจะเดินทางยังไง?

เครื่องบิน เชียงราย,เชียงใหม่ เต็ม!

รถไฟเชียงใหม่ เต็ม!

เหลือทางเลือกเดียว ขับรถไปเอง

1700 กิโลเมตร ไป-กลับ กทม.-เชียงราย - -;

เดี๋ยวนะ เดินทางเกือบสองพันโล วิ่งแค่ 38 k นี่นะ คุ้มรึ?!!

ม่ายช่ายยย

คือ… ระยะทางวิ่ง สัมพันธ์กับความพร้อมร่างกาย

>> ไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆกับระยะทางที่เดินทางไป<<

ขับรถขึ้นเหนือ ก็ ต่อนยอน ต๊ะต่อนยอน ไปเรื่อยๆ

ออกจากกทม.ค่ำๆ

หิว..แวะกิน ง่วง..แวะนอน

เลยถึงเอาสายๆ รับ bib 10 โมงเช้า แล้วนอนยาวววววว

วันวิ่ง

จุดสตาร์ทอยู่กลางไร่บุญรอดฯ หรือที่เรียกกันว่า สิงห์ปาร์ค

ก่อนเริ่มออกตัว มีอาการตื่นเต้นคล้ายเด็กขึ้เกียจที่เข้าสอบ แต่บังเอิญรอบนี้ อ่านหนังสือเตรียมสอบมา

ทำตัวไม่ถูก ^^;

ข้อมูลสำคัญ

จุด cut off อยู่ที่ 17.5km

ต้องไปให้ถึงจุดนี้ภายใน 5 ชั่วโมง

พวกวิ่งออกกำลังปกติ บอกสบ๊าย วิ่งแค่ 2 ชั่วโมงก็ถึงแบบสบายๆ

แต่.. ทางเทรลมันไม่ปกติน่ะสิ
รวมถึงตัวผมเองด้วย ก็ไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไร - -;

ขอรอดครึ่งแรกให้ได้ก่อน ครึ่งหลังค่อยว่ากัน

ออกตัวจากใจกลางไร่ เวลา 6:15 วิ่งไปตามถนนเรื่อยๆ

ปกติ เวลาออกตัว ผมมักจะไปอยู่ท้ายสุด เพราะรู้ตัวว่า ไปอยู่ตรงกลาง ก็จะไปเกะกะเพื่อนๆที่อยู่ข้างหลัง

อยู่ข้างหลังดีกว่า ตามไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เจอคน pace เดียวกันอยู่ดี ^^

แต่คราวนี้ ดันทะลึ่งไปอยู่กลางขบวน แต่ละท่านก็สับขากันแบ่บ เอิ่มม อย่ารีบสิ ยังอีกตั้งไกล - -;

วิ่งไปพักนึง สักครึ่งชั่วโมง เย่ย ทำไมนาฬิกาบอกว่ามาได้ กิโลเดียว

อีกแป๊บนึง ถึงจุดให้น้ำที่ กม.3 ตามป้ายบอก

แน่นอนแล้ว gps ของผมรวน!!!

เอาแล้ว แล้วตรูจะรู้ระยะยังไงล่ะนี่

ดูป้ายตามจุดให้น้ำทีละจุดเอาละกัน - -;

เหลือแต่ข้อมูลสองอย่างจากนาฬิกา ที่พอจะเชื่อถือได้

1 เวลา (แน่ล่ะ ถ้าเวลาไม่ตรงอีก พ่อจะหมกดินไว้ตรงนั้นเลย)

2 ระดับความสูง (เจ้านี่ผิดพลาดน้อยมากในเรื่องนี้)

ดังนั้น เรื่องระยะทางเลิกสนใจไปได้ และผมไม่สามารถจำมาเล่าได้ ว่า กม.ไหน หน้าตาเป็นไง - -”

แต่…..

ที่จำได้แม่นๆคือ สนามนี้มีเนินขึ้นลง ขึ้นลง ขึ้นลง ๆๆๆๆๆๆๆ เยอะมาก ไม่สูง แต่เยอะ

10 กม.แรก เนินพวกนี้ก็เริ่มแยกให้คนกระจัดกระจายได้แล้ว ทั้งคนไม่ถนัดขึ้นเนิน และคนไม่ถนัดลงเนิน

ขอตั้งชื่อหน่อย

#กลุ่มเนินตอดพลัง

คือ มันไม่ได้ดูด หรือสูบพลังนักวิ่งไปในคราเดียว

มันตอดพลังเราไปเรื่อยๆ

ในกราฟ อย่าไปดูเนินลูกใหญ่ๆครับ ดูความหยักของเส้นไว้ สนามที่สูงไม่มาก แต่เส้นหยักๆๆนี่ ทำนักวิ่งที่ชะล่าใจ พังมาเยอะแล้ว

จังหวะแรกนึกไปถึงโคลัมเบียหนองใหญ่ ขึ้นลงๆๆๆๆ

แต่ ทางวิ่งเกือบทั้งหมด เป็นทางรถสัญจร(บนดอย)

ดูง่ายๆครับ ตรงไหนเป็นคอนกรีตสองแนว รับกับช่วงล้อรถ ตรงนั้นชัดเจน เค้าทำไว้ให้รถตะกายขึ้น #เพราะมันชันมาก -”-

ก็ดี๊(เสียงสูง)

ได้ลองกำลังขา(แก่ๆ)

จุดให้น้ำ

เท่าที่วิ่งผ่าน ตั้งแต่ต้นจนจบ ดีทุกจุด มีน้ำ บ้าง เกลือแร่บ้าง แตงโม กล้วย ปีโป้ ข้ามต้มมัด

ผมว่าวางจุดไว้ โอเค เลย สำหรับ 38k นะ

Check point ตัวเช็ค bib เจ้าปัญหา

ไอตัวนี้ล่ะ hitech ในแง่ real time

แต่ reliability ต่ำครับ

สงสารน้องที่เป็นคนรับผิดชอบเครื่อง เพราะนักวิ่งมาถึงเหนื่อยๆ และอยากรีบไป แต่ต้องมาออกันอยู่กับของที่ทำงานได้บ้างไม่ได้บ้าง

พี่ๆบางคนก็เริ่มเสียงดัง น้องก็หน้าเหลือนิดเดียว

(อันนี้เล่า ข้อเท็จจริงให้ฟัง ส่วนจะคิดว่าดีแล้ว ควรใช้ต่องานหน้ามั้ย อันนี้ไม่ออกความเห็น)

เอ้า ไปกันต่อ

หลังถูกนวดด้วย เนินใหญ่ๆสองเนินใน 10km++ แรก อยู่ๆทางก็พาลงไปหาทางถนน

ช่วงถนนผมเจอเซลเลอร์มูนที่เดินไวมาก เห็นเธออยู่ข้างหน้าไกลๆ ตามยังไงก็ไม่ทัน ได้แต่เกาะไปห่างๆ

มีกรวยตั้งไว้พอให้รถที่สวนมาสังเกตเห็นนักวิ่ง ทางเป็นเนินซึมๆไต่สูงไปเรื่อยๆ จะวิ่ง ก็ไม่แน่ใจว่ามันพาไปถึงไหน(gps รวนไปแล้วไง) เกิดมันยาวสัก 4-5 km นี่ มีเป็นลมแน่ ถ้าวิ่งไปตลอด

มีกรวยใช่มั้ย ได้!! ใช้ให้เป็นประโยชน์ซะ

ผมใช้วิธีวิ่งสลับเดินตามกรวยแต่ละอันที่วางอยู่

วิ่งไปถึงอันหน้า แล้วเดิน

เดินไปถึงอันหน้า แล้ววิ่ง

สลับไปมา

(แต่ยังตามเซลเลอร์มูนไม่ทันอยู่ดี)

สักครู่นึง เห็นคนกองๆกันอยูไกลๆ่

Check point ที่ 17.5 k

ใช้เวลา 2:45 ชั่วโมง

รอดแล้วเฮ้ยยยยยย

จบแล้วหนึ่งเป้าหมาย

ตามแผนที่ มีภูเขาสูงดักอยู่

ก็ พอหนึ่งหอบ กอดต้นไม้ไปสามต้น อ่า พอได้ๆ (อันนี้ประเมินตัวเอง)

แต่พอขาลง หลายท่านไม่ถนัดนัก และเนื่องด้วยทางเป็นเรียงเดี่ยว จึงเกิดแถวทุ่ม?! ไม่ใช่รักบี้!!

เกิดแถวเดินเรียงเดี่ยวยาวเหยียด

พี่ข้างหน้าก็น่ารักครับ คอยบอกกลับมาตลอด ว่าใครไวให้บอก จะหลบให้แซง แต่ก็ไม่มีใครแซง

ผมเองก็ไม่ใช่ขาแรงอะไร เกิดขอแซงไป แล้วไปเป็นลมอยู่ข้างหน้า ก็กลัวชาวบ้านจะโห่เอา

- -;

แต่….

เดินตามไปสักพัก ผมพบว่า น้ำหนักตัวผมที่ค่อนข้างเยอะ เริ่มทำลายตัวเอง เพราะมันเป็นทางลง แล้วต้องคอยยั้งตัวให้ความเร็วเท่าขบวน

มันเหนื่อยมากกกกก(เสียงต่ำ)

สุดท้ายต้องยกมือขอโทษ ขอทาง แซง แล้วกลิ้งลงเขามาด้วยน้ำหนักตัวล้วนๆ ไม่ใช่ความสามารถอะไร

ต้องขอโทษทุกท่านในแถววันนั้นด้วยนะครับ

ส่วนมดดำที่ออกันรอเกาะหัวนักวิ่งที่ใบไผ่ กะซุ้มไผ่เตี้ยๆ ลืมๆไปเถอะ มันเป็นแค่ฝันร้ายช่วงสั้นๆ -”-

ด้วยความที่สูงกว่าชาวบ้านนิดนึง ผมนี่โดนกิ่งไผ่หัก ปักกลางหน้าผากเลย ขอบอก ไม่ทันเห็นจริงๆ จึ๊กก!! เข้าให้

ลงจากดอยไผ่มดดำ ก็มาเจอจุดให้น้ำ น้องที่จุดให้น้ำหน้าตาคุ้นๆ

อ้อ ย้อนกลับทางเดิมแล้วสินะ

จากตรงนี้ไป ผมก้มหน้าก้มตาเดิน มีแรงขึ้นมาก็ออกวิ่ง ทางลงก็วิ่งลง

ทางขึ้นก็ไถขึ้นเรื่อยๆ พยายามไม่หยุด

122k กะ 66k เริ่มมาให้เห็นเรื่อยๆ

ทั้งสองกลุ่ม อยู่ในสภาพอิดโรย เพราะวิ่งข้ามวัน ข้ามคืนกันมาแล้ว

(แต่ไหง ผมดูเหนื่อยกว่าพวกเค้าเยอะแยะ)

เดินๆวิ่งๆ ก็มาเจอสองวัยรุ่นคนดัง น้องเก่งกะน้องฟิว ผู้ซึ่งออกตัวมาไม่ต่ำกว่า 15 ชั่วโมงแล้ว เพราะทั้งคู่ลงวิ่งในระยะ 66k

แต่ทั้งสองคน ดูสภาพยังโอเคอยู่

ขากลับ ลำธารตรงไหนที่ขามาโดดข้าม ขากลับลุยหมด ตั้งใจแบบนั้นแต่แรกละ

อ้อ แล้วจำไว้เสมอนะครับ เมื่อไหร่เราเดินอยู่ในพื้นที่ที่เป็นหุบ คือมองไปรอบๆมีแต่ภูเขา

ให้แน่ใจได้เลย ว่า เดี๋ยวต้องไต่ขึ้น เพื่อหลุดออกจากหุบแน่

อย่าไปคาดหวังทางเดินลึกลับ เดินเรียบๆราบๆออกจากหุบเด็ดขาด

ไต่ข้ามไปเท่านั้น!!!

ถึงจุดให้น้ำจุดสุดท้าย

“อีกสามกิโลเองครับพี่”

ครับ!!

ไม่รู้จะสนทนาต่อยังไง

จะขอต่อเหลือโลเดียว เค้าก็คงไม่ยอม

จากจุดให้น้ำจุดสุดท้าย กระดึ้บๆเข้าป่าอีกสักพัก ก็หลุดมาเจอทางลุยน้ำในตำนาน

ก่อนลงน้ำไป น้องเอนดูโร่บอกว่า จากนี้ไปก็สักสองโลครับพี่

จ่ะ!!

ตั้งแต่นาฬิการวน ผมก็เลิกเชื่อใครอีกแล้ว

จุดข้ามน้ำ หลายคนไม่ชอบ แต่ผมชอบนะ ถ้าไม่ติดว่ามีโทรศัพท์กะกุญแจรีโมทรถ พ่อจะลอยคอไปขึ้นฝั่งโน้น

ลุยน้ำขึ้นฝั่ง มาเจอเนินสูงๆไกลๆ

ในใจแอบคิด นี่ถ้าให้ขึ้นไอเนินนั่นอีก คงฮาน่าดู

สักพัก เห็นคนที่นำหน้าไกลๆ เดินขึ้นไป

อยากอุทานแบบวัยรุ่นมาก จังหวะนั้น

อีก landmark สินะ หึหึ

คนจำได้แน่นอนครับ ตรงตามประสงค์ แต่ชอบหรือไม่ชอบ อีกเรื่องนะ

จากยอดดอยชา (จริงๆแค่เนินเตี้ยๆ)

มองเห็นหอคอยปลายทาง

ป้ายบอกก่อนขึ้นเนิน อีก 2kmถึงเส้นชัย

ชัวร์ละ ผมมาหลงอยู่ในมิติมหัศจรรย์เขาวงกด ไปแค่ไหน ก็เหลืออีกสองโล!!

แถมทางที่เห็น เลี้ยวไปเลี้ยวมา

เพื่อ!!

ลงมาข้างล่าง เดินม้วนไป วนมา กับถนนที่ออกแบบให้ชมความงามของภูมิทัศน์

ขึ้นเนินอีกลูก ที่มีต้นไม้ต้นเดียวบนยอดเนิน

สวยมั้ย สวยมาก แต่….

จังหวะเวลานั้น มันร้อนโคตรๆ

เอ้าใกล้ถึงละ

ไถไปเรื่อยๆ กลางความร้อน

เข้าเส้นชัยไปเงียบๆ

มีน้องตัวเล็กๆชุดดำ สี่ห้าท่าน ถือกรรไกรคอยตัด tag แจกเหรียญกลางอากาศร้อนอย่างขันแข็ง

น้องกลุ่มนี้คือตัวแทนคนจัดงานแน่นอน ผมยกตำแหน่งให้ ^^

รับเสื้อเสร็จผมก็นอนตายอยู่หน้าที่รับเสื้อนั่นล่ะ

จบละเหวย ไม่ dnf ด้วยยยย รอดเว้ยยย ไม่เจ็บด้วย

สรุป

- เส้นทาง ผมว่าดีนะ สำหรับระยะ 38 k สำหรับมือใหม่ มือกลางที่อยากลองเทรล

ทางไม่ยาก แต่ออกแรงเยอะใช้ได้

ดอยไผ่มดดำ เนินสูงๆ

- วิว

น่าจะสวยอยู่ กับนาขั้นบันได และพื้นที่เกษตรบนที่สูง

-น้ำ + อาหาร ค่อนข้างสมบูรณ์ระหว่างเส้นทาง(ย้ำอีกครั้ง เฉพาะที่ผมประสบเท่านั้น )

- อาหารที่เส้นชัย
ถ้าต่อเนื่องกว่านี้ นักวิ่งคงพอใจกว่านี้

- เสื้อวิ่ง สวยครับ มากเลยล่ะ
เสื้ออื่นๆ ไม่มีความเห็นครับ ^^

- วิ่งแถว เชียงใหม่ เชียงราย แพร่ น่าน แม่ฮ่องสอน พะเยา ถ้ามาจากกทม. อย่าขับรถไปเลยครับ เหนื่อยกว่าวิ่งอีก

- เทรลก้มหน้า
เป็นรายการที่สอง ที่ตั้งหน้าตั้งตาไปข้างหน้าเท่าน้น กล้องไม่ได้ยกขึ้นมาเลยจนวิ่งจบ วิวก็ไม่ได้ดู จุดให้น้ำบางจุดก็ไม่ได้แวะ ข้ามเลย จะเอา finisher ให้ได้

ขอบคุณช่างภาพมา ณ ที่นี้ครับ